Argument dotyczący ewakuacji oraz dostępu do łóżek dla personelu medycznego może by do mnie przemawiał gdybym na własnej skórze nie przeżyła kilku nocy w Waszym szpitalu i nie miała porównania pomiędzy godzinami spędzonymi na fotelu (jeden ruch nogą i był złożony z pozycji półleżącej do siedzącej więc pielegniarki miały dostęp do łóżka) a nocami na leżankach (po godzinie 19:30 na salach zaczynało się układanie mebli jak klocków tetris i z ręką na sercu nie chciałabym wtedy widzieć akcji mającej na celu pomoc dziecku w łóżeczku). Pisze Pani również, że i tak nie ma tylu foteli ile potrzebujących osób. Ok, czyli wprowadziliscie zasadę: nie ma dla wszystkich to nikt nie dostanie? Poza tym czy nie można wypracować pewnego kompromisu: niech fotele będą dostępne na noc do sal, w których jest na nie miejsce, np. w sali, w której przebywałam z dzieckiem spokojnie weszły dwie sztuki.W ciągu dnia niech stoją na korytarzu, ale nie w holu przy windach, ale na lub przy samych oddziałach, tak aby rodzice mogli z nich korzystać.
I jeszcze muszę się odnieść do Pani słów: „Fotele są przeznaczone do siedzenia, a nie do leżenia i nie można zamienić możliwości spania Rodzica na łóżku- nawet jeśli to tylko łóżko polowe- na siedzenie nocą nawet w tak pięknym czerwonym fotelu” – po pierwsze fotele można rozłożyć do pozycji półleżącej, a po drugie myślę, że mama lub tata, którzy mieliby do wyboru spanie na podłodze lub na drewnianym/metalowym krześle albo siedzenie/półleżenie na wośpowym fotelu na pewno wybraliby pierwszą opcję. 😉 Naprawdę ręce opadają jak się widzi takie podejście do sprawy.
Ja wiem, jak pewnie każdy rodzic, że dla swojego dziecka jestem znieść każdą niedogodność i jestem też ogromnie wdzięczna, że trafiłam u Was na wspaniały personel (wszyscy wiemy, że z tym też bywa różnie), ale czy naprawdę w XXI wieku w kraju w środku Europy trzeba robić „aferę” żeby być traktowanym z szacunkiem przez różnego rodzaju instytucje?

Pozdrawiam
Agnieszka